
مکان نیوز - به گزارش خبرگزاری علم و فناوری آنا، در بسیاری از افسانهها از شهاب بارانها و سقوط شهاب سنگها روی زمین، به عنوان خشم خدایان بر مردم یاد میشد. شهاب باران یا همان بارش های شهابی در بیشتر موارد در آسمان فقط به صورت عبور شهاب سنگها و سوختنشان در جو دیده میشوند و در افسانهها این عبور را به منزله جنگ میان خدایان و یا سربازان آنها میدانستند.
همچنین بارش های شهابی را به صورت پرتاب گویهای آتشین به هم میپنداشتند و شهاب سنگهایی که از آسمان در نتیجه سوختن میافتادند را به منزله خون سوخته و جامد خدایان و قدیسان می خواندند. البته که در این میان از این سنگها، گردنبند و انگشتر برای رفع بلا و عاملی برای شجاعت در جنگ میساختند.
در افسانه سرایی رومانیایی ها، شهاب باران را عبور اژدهایان از آسمان میانگاشتند و در زمان عبور این شهاب سنگها تمام شمعها و روشناییهای خود را خاموش میکردند تا مبادا یکی از اژدهایان آنها را ببیند و به آنها حمله کند. مردم همچنین بر این باور بودند که اژدهایان تنها یک بار در سال از آسمان عبور میکنند.
اما اینها همان بارش شهابی بودند و هستند که با گسترش و توسعه علم نجوم، کشف منبع آنها، بیشتر مورد تحقیق و بررسی قرار گرفتند.
در واقع بارش شهابی، پدیده آسمانی است که در هنگام عبور زمین و پیمودن مسیر مداری خود از وارد توده بقایای عبور دنبالهدارها یا سیارکها میشود و در این مواجهه تعداد زیادی شهابواره در جو زمین میسوزند و ما آنها را به صورت بارش شهابی در آسمان شب مشاهده میکنیم.
دنبالهدارها، اجرامی از جنس یخ و سنگ و گرد و غبار هستند که از مکانهای دوری در منظومه شمسی نشأت میگیرند و با نزدیک شدن به خورشید شروع به تبخیر میکنند و تودهای از ذرات را در مسیرشان بر جای میگذارند. این تودهها اغلب ذرات ریزی به اندازه سر سنجاق هستند که به آنها «شهابواره» میگویند.
این برخوردها موجب میشود که در طول سال شاهد بارشهای شهابی باشیم. نام بارشهای شهابی سالیانه نیز بر اساس صورت فلکی آنها تعیین میشود.
برخی بارشهای شهابی مشهور به این شرح است: